Fago miñas as túas palabras. O único que engadiría é que non podo negar unha certa decepción na maneira de marchar. Supoñíalle un maior amor a este clube, onde creo que sempre foi tido entre algodóns e onde as mostras de cariño por parte da afección abundaron ano tras ano. Se a causa fundamental -non o sei- da súa marcha é a económica (non todo na vida son cartos, e el debería sabelo ben da súa aventura vitoriana), entón atenúase a miña pena.txukelinok escribió:Pues una pena quizás su salida de esta manera, pero el baloncesto es asi. Y si prefiere buscar un contrato mejor que el que se le ofrece aquí, pues adiós. Siempre he pensado que el círculo de gente que lo rodea, lo aconseja muy mal y lo perjudica bastante, pero bueno, no se puede tener todo.
Que tenga suerte y nosotros a lo nuestro.
+1000000Gonder escribió:Yo no creo que la causa fundamental de su marcha sea sólo económica, aunque evidentemente es un factor determinante, creo que es un tema también de roles. Él quiere sentirse muy importante y a día de hoy no está para ser muy importante, al menos no en el Obradoiro. Todos recordamos sus minutos contra Unicaja o Bilbao, cuando está así es caviar, pero la temporada son 9 meses y es el mismo Corbacho que contra Burgos es incapaz de defender a Edu Martínez, Edu Martínez!!, que en Zaragoza es un coladero y se chusca nosécuantas mandarinas horribles, que contra Murcia lo masacran atacándole una y otra vez, que en Tenerife sin Thomas jugamos para él y se casca un 1/8 en triples mal seleccionados...
Sobre todo yo me quedo con los dos partidos contra Gipuzkoa, son dos partidos que se apuesta por jugar para Corbacho, en Sar y en Donostia se juegan muchísimos sistemas para sus salidas de indirectos, está 43 minutos en pista entre ambos partidos y se casca 18 triples, casi nada. El resultado es que con Corbacho de referente no te da para ganar ni a un Gipuzkoa sin Chery y sin Norel. Eso es así, es duro, pero es así.
Moncho pudo haber gestionado mejor la situación, seguramente, pero ya sin entrar en que era y donde estaba Corbacho antes de Moncho también le dio esas oportunidades y al equipo no le daba para ganar partidos. Al final decidió apostar por Simons, que yo no tengo nada claro que Simons sea peor jugador que el actual Corbacho, este respondió y el equipo también. Con Simons de alero el Obra gana 3 de sus últimos 5 partidos, gana en Andorra con 20 de valoración de Simons, en Tenerife hace 22 y sobre todo compite muy bien todos los partidos en los últimos tres meses de liga.
Si Corbacho aceptase un rol y salario que le toca por edad y estado físico sin ninguna duda habría sido estupendo tenerlo en el equipo, pero como no es el caso sólo queda desearle suerte.
https://www.lavozdegalicia.es/noticia/a ... 7C9995.htmEs fácil entender al Obradoiro y a Corbacho. Es deporte profesional. El club no hace sino ejecutar una cláusula del contrato, del mismo modo que el jugador prefirió hace tres años la oferta del Baskonia para jugar en Euroliga a la renovación que le proponían en Sar. De igual manera que Thomas va a pagar la cantidad que le permite ser dueño de su futuro, porque así lo estipula el acuerdo al que llegó en su día con la entidad. Y no es difícil comprender que al 33 no le hiciese gracia que le planteasen una rebaja en su escala salarial.
Cuesta más entender que el jugador no esperase, al menos, a conocer la nueva propuesta. Porque siempre conviene escuchar. Porque las dos partes parecían condenadas a entenderse, porque los triples de Alberto Corbacho, del 33, siempre han sido distintos, por su conexión con la afición, por la manera en la que tantas veces ha levantado a la gente de sus asientos. Por tantos porqués.
Todo apuntaba a que las dos partes siempre acabarían encontrando un punto de equilibrio para conciliar números, cotizaciones, expectativas y emociones. Pero no ha sido así.
A partir de ahora, el Obradoiro tendrá que acostumbrarse a continuar sin uno de sus grandes referentes y Corbacho a buscar un nuevo destino lejos del club en el que ofreció el mejor rendimiento de su carrera.
Suena raro, más allá de debates estadísticos, tácticos, técnicos y emocionales. Es deporte profesional.
De aquiles fuera no?Gonder escribió:En lo que dice daleobra tiene razón, para mi Corbacho se equivoca porque debe asumir que va a cumplir 34 años y ha tenido una lesión muy grave de ligamentos, si nunca había sido un jugador físico, con buena lateralidad ni defensa ahora debe ser consciente de sus limitaciones, pero lleva 3 años, que se dice pronto, que por unas cosas o por otras no disfruta del baloncesto. Eso es duro. Y aquí por su carácter jugando 10-15 minutos con un rol de microondas tampoco iba a disfrutar. Así que se merece intentarlo en otro lado y si se equivoca habrá sido su decisión.
Lo dicho por vosotros: Una verdadera lástima, se va un jugador histórico del Obradoiro que debería haberse retirado aquí. Que tenga suerte.
Tendón rotuliano. Lesión jodida.cuchuflito escribió:De aquiles fuera no?
Saír da zona de confort pode falar ben del ou non tan ben. Se saes porque é unha decisión madurada e sabendo os riscos, aínda así o fas, podo dalo por valentía; se o fas porque tes mala cabeza ou cha quentan e non valoras o que podes perder na xogada, a iso xa lle chamo temeridade, e ten pouco de valentía e moito de inconsciencia. Pero como digo sempre, unha vez que dalo paso, cara adiante con dous collóns.Antón escribió:Bueno pues poco más que añadir, imagino que dentro de unos años Corbacho, será de los que el último viernes de junio se acerque a Santiago a disputar la pachanga con Modrego, Tonecho, Caso, Pirulo, etc.; pero ahora mismo lo que pretendía no podíamos darselo; y personalmente creo que se equivoca, pero como dicen los americanos, sale de su zona de confort; eso también habla bien de él, podría seguir aqui y en una situación cómoda, y prefiere ir "a la aventura"; pues buena suerte.
Enténdoche perfectamente, Antón. Mesmo a el tamén. O que pasa é que me doe un pouco a maneira de irse. Como xa dixen por activa e por pasiva, aínda pensando que se trabuca, deséxolle moita sorte e se volve por aquí serei o primeiro en aplaudirlle. Isto non vai borrar oito anos, por suposto. E espero que cando toque se retire o 33 coa pompa que se merece.Antón escribió:Enténdeme GZCV, o que quero dicir é que él podería quedarse aqui de cuarto interior, sabe que a bancada está con él, que algún partido ao longo da tempada se saíra, e así podería estar inclusive máis dun ano; pero él prefire arriscalo e probar noutro sitio; amosa alomenos certa ambición, sexa porque alguén agasallalle a orella ou porque no fondo él pensa así.
Suscribo ata o último punto e final, nin unha soa coma que engadir. Si acaso (e non por esta análise) comentar que o de ter 34 anos para nada ten que ser unha rémora no baloncesto actual. Velaí temos a Pau Gasol, Felipe Reyes (gañando unha Euroliga e cun rol notable) ou Manu Ginóbili con 40 anos xogando e sendo ata importantes nos seus equipos. Ou sen sairnos de clubes modestos na ACB, Van Lacke e Blums con 37 tacos, e Otegui, Marc Blanch e Jordi Trías na LEB. Aparte deixo os casos de Chichi Creus, gañando unha liga con 41 anos ou aos nosos referentes Oriol e Hopkins con 38 anos. En fin, que o da idade no DNI no deporte profesional actual é relativo, nada que ver cos anos 80 cando ter 33 anos xa era sinómino de retirada.gonso escribió:Sinceramente no me gusta entrar en valoraciones personales de si queria cobrar esto o si el club le hizo un contrato a la baja..ni si le gusta mas la cerveza o el vino tinto...creo que muchas veces perdemos la perspectiva entrando en eso, ni tengo especial interés en conocer personalmente a Alberto Corbacho en su día a día.
Dicho esto le sigo la pista desde hace bastante tiempo, puesto que me tocó trabajar en la tele de Lugo y ver muchos partidos de ese equipo donde Alberto era suplente de Jeff Xabier, un equipo que por nombres (Ordín, Xabier, Betinho, Coleman, Adrien) podía haber subido perfectamente a ACB, de la mano de Ruben Dominguez y que perdió con el Menorca de Culberth Vitor, Umeh, Cioriciari o Otegui en primera ronda tras una floja liga regular. En ese equipo Corbacho, no era más que un jugador suplente de rotación, con sus rachas buenas y sus limitaciones que para nada hacían presagiar que terminase siendo una leyenda de un equipo ACB años más tarde.
El año siguiente ficha por el Obra y la verdad es que no es que fuese uno de los nombres a priori que tuviesen que asumir la titularidad ni la responsabilidad de lograr el objetivo de retornar a la ACB, el ascenso del Obra en la liga LEB fue mucho más complicado de lo que parece, con derrotas dolorosas como en la Laguna o en varias salidas ante equipos inferiores, los playoffs fueron muy duros sobre todo la primera ronda contra el Cáceres, en el primer partido se pudo ir todo el trabajo al traste con una victoria inextremis por 79-78 con un Corbacho colosal con 21 puntos, en los otros dos partidos que se ganan al Cáceres vuelve a hacer 20 y 27 ptos respectivamente, siendo ya el jugador referente en los momentos calientes.
Ante el Breo en segunda ronda vuelve a hacer 18 y 22 ptos en los dos primeros partidos de la serie y en la final el día del ascenso vuelve a hacer 21 ptos ante el Burgos.
Alberto se habia ganado con creces una ficha en ACB y un papel importante en un equipo que mantuvo a buena parte de la columna vertebral de la LEB para mantenerse nuevamente en ACB el siguiente año.
Para mí el único jugador que realmente merece que le retiren la camiseta del Obra por estos años que ha dado y sinceramente el que más me ha hecho emocionarme viendo baloncesto en Sar, como bien me dijo un entrenador un día: no es que tenga una metralladora en las manos, es que tiene un cañon; sus porcentajes de tiros libres demuestran que la mecánica de tiro es prodigiosa con una rapidez y con una efectividad pocas veces vista. Siendo una flipada como espectador digo que ha sido nuestro Sthep Curry particular, y a pesar de sus claras limitaciones en rebote o en defensa, ha sido un jugador top en la liga durante varios años seguidos. No he repasado las estadísticas pero diría que ha ganado varias veces el mejor porcentaje de tiros libres y como 3-4 veces el de mayor numero de triples convertidos en la temporada.
Se nos va un grande y como tal espero que sea reconocido por la historia del club y por la directiva.
Igual todavía el baloncesto le deba una última oportunidad como especialista en algún equipo ACB, si fuese del BREO ya estaria llamando de nuevo a su puerta, o igual prefiere viajar y recorrer otras ligas.
Usuarios navegando por este Foro: No hay usuarios registrados visitando el Foro y 3 invitados